ÁLVAREZ BLÁZQUEZ.O AÑO PITAÑO

De tanto cantar e xogar todo o día , a nena cando chegaba a noitiña non podía co seu corpo. Os pais tampouco pero a eles aínda lle quedaban un último traballo pedirlle aos gatos, ao cabalo, ao galo, as galiñas…que se fosen deitar para que “Colorín” collese o sono.Porque ela non quería durmir mentres estivesen despertos os animais que lle puñan medo e os que a facían rir.

O año pitaño

vai no paraño.

A cabuxa luxa

marchou onda a bruxa.

O gato cegato

fuxiu ao burato.

O coello vello

anda no cortello.

O galo ralo

rubiuse no valo,

i a galiña tiña

está na cociña.

Anda neniña

déixaos estar

e imos brincar

coas cunchas do mar.

(Poema ilustrado polos alumnos e alumnas de Educación Infantil)